คนใจกว้าง

ใครก็คนชอบคนใจกว้าง เนอะ

 

ระหว่างรอว่ายน้ำตอนเย็น มานั่ง Starbucks หนีไม่พ้นที่ต้องหยิบงานมาทำนิดหน่อย … งานนี้คือการเปิดดู feedback ต่างๆ ที่ได้จาก ทีมงาน ลูกค้า partner ฯลฯ ระหว่างดูๆไปก็ได้คิด มาอัพสเปซ ดีกว่า ไม่ได้เขียนนานแล้ว สองเดือนกว่าเอง -_-!

 

คนใจกว้างมีหลายแบบ

 

บางคน ใจกว้างเรื่องเงินทองสิ่งของ กินเที่ยวก็เลี้ยง เพื่อนกินไม่จ่ายก็ไม่ทวง ไม่คิดมาก ใครอยากได้อะไรพอซื้อให้ได้ ก็ให้ คนแบบนี้ถ้ารวย ก็ให้ได้เยอะหน่อย แต่ก็ไม่ใช่คนรวยทุกคนที่จะใจกว้าง บางคนรวยแต่ก็ไม่ได้ให้ใครง่ายๆ บางคนแต่ก่อนลำบากพอรวยก็เลยไม่ให้ใคร เพราะคิดว่ากว่าจะหามาได้ลำบากแทบแย่ บางคนแต่ก่อนก็ลำบากเหมือนกัน แต่พอรวยกลับเที่ยวให้คนอื่น เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากอย่างตัวเอง

 

บางคนใจกว้างเรื่องช่วยเหลือ มีน้ำจิตน้ำใจ ใครขออะไรก็ช่วย เป็นมนุษย์ service ไหว้วานอะไรได้ทุกอย่าง ยอมมีชีวิตที่ลำบาก ขับรถอ้อมก็ได้ถ้าไปส่งเพื่อน หรือไปรับเพื่อน ใครเดือดร้อนอะไรก็ค่อยฟัง ค่อยเข้าอกเข้าใจ มีอะไรให้ช่วยขอให้บอก ช่วยได้ช่วยไม่ได้บางทีก็ไม่รู้ตัวเอง แต่ชอบที่จะได้ช่วย ได้ดูแลคนอื่น นักเชียว

 

ส่วนประเภทสุดท้ายที่มานึกถึงวันนี้ ก็คือใจกว้าง แบบรับฟังความคิดเห็นคนอื่น แบบหลังนี่ สังคมการทำงานบางที (และบางที่) หายากนักเชียว ยิ่งบางธุรกิจเป็นแหล่งรวมเผ่าพันธ์ อีโก้ด้วยแล้ว อะหือ อะโห อะหา อะฮ่า …

 

ตัวคนเขียนเองเวลาท้องอืดไม่กินอีโน กินแต่ อีโก้ จึงมีอัตตาสูงมิใช่น้อย ใครว่า วิจารณ์อะไรนิดอะไรหน่อย ต้องมีหงุดหงิด เหมือนโดนยุงกัด หรือแมลงตอม มัน จิ๊กๆ จั๊กๆ ได้เรื่อย … เปรียบกัน มีเพื่อนคนหนึ่งของคนเขียน สุขุม นุ่มลึก กว่า บางคนบอกว่าแบบนี้ไม่เร้าใจ แต่นึกไปแล้ว ก็คิดว่าขอเป็นคนไนซ์ดีกว่า เป็นคนใจกว้าง อยากรู้ตลอดว่าคนอื่นคิดยังไงกับตัว รู้แล้วจะได้ไปพัฒนาตัวเองให้มันดีขึ้น คำชม ชมไปก็งั้นๆ (สำหรับคนนี้นะ แต่กับหลายคน คำชมสำคัญเชียว กำลังใจเชียวนะ) คำติสิดี จะได้ไปปรับปรุง

 

อีกอัน … คุยกับนายเก่าเมื่อหลายเดือนที่แล้ว นายบอกก็ลองถามคนอืนเขาบ้างว่าเขาคิดยังไง เขาจะรู้สึกดีขึ้น ก็เลยชักจะจริงจังกับการรับ feedback มากขึ้น

 

ลองทำดู มันเหนื่อยมิใช่น้อยมันกันน่ะ เปิด feedback มาดู ไอ่ที่ดี อ่านแล้วต้องยิ้มหน้าบาน ไอ่ที่ไม่ดี หรือที่โหดร้าย บางทีอ่านแล้วอดจะอารมณ์ขึ้นไม่ได้ แหม ท่านก็เขียนได้สิ จริงๆ แล้วเข้าใจกันบ้างหรือเปล่า ว่าใครผิดใครถูก กะรูน่ะถูก มะรึงน่ะผิดนะ ที่เขียนมาว่าคนอื่นน่ะ เคยมองตัวเองบ้างหรือเปล่า คนเขียนน่ะดีนักเหรอ แหมพอเปิดให้วิจารณ์หน่อย แม่งูล่อกออูสะเละเลย !@#$%^&%@#$@

 

จิบ Verona Coffee ไปอีกหนึ่งจริ๊บ

 

แล้วถ้าไม่อยากฟังคำวิจารณ์ จะไปสะเออะถามความเห็นเขาทำไมเล่า ก็ไปถามเขา เขาเสียเวลาตอบมาก็บุญแล้ว คิดยังไงเขาก็บอกมายังงั้น คนฟัง (หรือคนอ่าน) สิ จะใจกว้างรับได้หรือเปล่า รับได้ก็ได้ปรับปรุง รับไม่ได้ก็เก็บเป็นอคติ โกรธเกลียดกันต่อไป แล้วถ้ายังงั้นจะไปถามกันทำไมให้เมื่อยเต้า

 

ด้วยความเหมาะสมทั้งปวง เราคงต้องหัดให้รับให้ได้ ฝึกใจตัวเองให้รับให้ได้ มากขึ้น แต่ก่อนรับได้แค่ของเบาๆ อย่าง ตะโก้ ต่อไปควรต้องหัดรับ แตงโม และต่อไปขั้นแอดวานซ์ รับ ตอร์ปิโด … จะได้เป็นคนใจกว้างบ้าง

 

ใครก็คนชอบคนใจกว้าง เนอะ (*)